Biżuteria
Nasi klienci wybierając biżuterię poszukują wyrobów niepowtarzalnych, wyjątkowych, charakteryzujących się prawdziwym kunsztem złotniczym. W dobie masowej produkcji, widzimy wzmożone zainteresowanie biżuterią wykonywaną z sercem i dbałością o każdy detal – która bez wątpienia stanowi przeciwieństwo do masowo wytwarzanej biżuterii dostępnej w sklepach sieciowych. Obiekty które prezentujemy w Domu Aukcyjnym DESA Unicum, to pieczołowicie wyselekcjonowane, unikalne i niepowtarzalne dzieła sztuki złotniczej. Oferujemy wyroby wykonane z drogocennych materiałów – złota, platyny, diamentów i całej gamy barwnych kamieni szlachetnych – biżuterię na każdą okazję, posiadającą jednocześnie duży potencjał inwestycyjny.
Zachęcamy do zapoznania się z ofertą biżuterii dostępną na nadchodzących aukcjach oraz private sale.
Private Sale
Jeśli pragniesz zakupić biżuterię nie czekając na najbliższą aukcję, zachęcamy do zapoznania się z aktualną ofertą Private Sale.
Masz kłopot z wyborem? Zapoznaj się z naszym biżuteryjnym przewodnikiem zakupowym.
Pierścionki
Zobacz wszystkie
Pierścionek z szafirem i diamentami
pocz. XXI w.
Pierścionek z szafirem i diamentami
pocz. XXI w.
Pierścionek
XX/XXI w.
Pierścionek z diamentami
okres międzywojenny
Warszawa
Pierścionek z perłą i diamentami
XX/XXI w.
Pierścionek ze szmaragdami, rubinami i diamentami
pocz. XXI w.
Pierścionek z szafirem i diamentami
pocz. XXI w.
Topazy są doskonałymi kamieniami chętnie wykorzystywanymi w jubilerstwie.
Ich twardość wynosząca 8 w 10 stopniowej skali twardości Mohsa zapewnia trwałość oszlifowanego klejnotu. Występują w wielu barwach i są względnie łatwo dostępne w środowisku naturalnym.
Pasquale Bruni, uważany za jednego z największych włoskich projektantów biżuterii, już od dwóch pokoleń tworzy dzieła jubilerskie dla kobiet na całym świecie. Jego projekty zdecydowanie wykraczają poza zakres tradycyjnej biżuterii. Swoim nazwiskiem sygnuje wyjątkową markę, którą charakteryzuje niepowtarzalny design, awangardowe techniki oraz kunszt wykonania.
Czytaj dalej
Biżuteria Art déco
Art déco to jeden z najbardziej rozpoznawalnych stylów ubiegłych stuleci. Biżuteria z lat 20. i 30. XX wieku zawsze cieszyła się ogromnym uznaniem. Cechuje ją niezwykła elegancja i prostota kryjąca się w geometrycznych liniach, symetria oraz bardzo wysoka jakość wykonania. Odzwierciedlała ekstrawagancję i frywolność epoki, która inspirowała jubilerów, artystów i rzemieślników do tworzenia dekoracyjnych form i motywów aktualnych także dzisiaj.
Artyści powracali do dawnych technik tworzenia, przywracając rękodziełu i sztuce użytkowej należną im, wysoką pozycję. Projektanci tworzyli innowacyjne formy, które przemawiały do postępowego sposobu myślenia im ówczesnych. Stosowano wszystkie materiały: zarówno drogie kamienie i kruszce – w szczególności platynę, jak i tanie metale kolorowe, szkło, plastik, bakelit.
Powstawała biżuteria zarówno dla ludzi bardzo zamożnych wysadzana niezwykle drogimi kamieniami szlachetnymi o pełnych szlifach, jak również jej tańsze odpowiedniki dekorowane mniejszą ilością kamieni lub ich tańszymi wersjami, np. płaskimi rozetami diamentowymi osadzanymi zamiast "pękatych" brylantów. Sprawiło to, że biżuteria zaczęła być dostępna szerszemu gronu jej miłośników, w dużo tańszej, ale nadal bardzo efektownej odsłonie, sprawiającej wrażenie droższej niż w rzeczywistości.
Symetryczne formy ożywiane były przez abstrakcyjne kompozycje geometryczne, wykorzystanie kontrastów barwnych kamieni oraz zastosowanie nowych, geometrycznych szlifów. Ta awangardowa w wyrazie biżuteria manifestowała funkcjonalne podejście do projektowania, idąc w parze z ideą aktywnego trybu życia kobiety nowoczesnej, dla której była stworzona, a moda na sukienki bez rękawów spowodowała, że ekstrawaganckie kobiety ponownie zaczęły nosić kilka bransoletek na raz.
Biżuteria art déco cieszy się ogromnym uznaniem także dziś, zdobiąc jej właścicielki - niezależne i świadome siebie kobiety. Wysoki poziom wyrobów jubilerskich lat 20. i 30. XX wieku jest jednym z czynników wpływających na jej popularność. Jubilerstwo lat 20. i 30. ubiegłego wieku sięgnęło artystycznych szczytów, a prace ówczesnych złotników są dziś jednym z rodzajów najlepiej sprzedającej się biżuterii w polskich antykwariatach. Wyroby tamtego okresu są jednocześnie niezmiernie nowoczesne w wyrazie i ujmują urokiem wiele młodych osób.
Te wyrafinowane estetycznie obiekty dopełniają wiele znakomitych kolekcji sztuki dawnej, która nieustannie potwierdza swój doniosły status. Świadczy o tym stale rosnące zainteresowanie artystycznymi obiektami historycznymi wśród jej miłośników i kolekcjonerów. Dawna sztuka złotnicza, a zwłaszcza wyroby biżuterii są niezwykle wdzięcznymi obiektami kolekcjonerskimi, bardzo popularnymi na międzynarodowym rynku sztuki.
STYL BIEDERMEIER W BIŻUTERII
Styl biedermeier w biżuterii stał się popularny w drugiej połowie XIX w. Wywodzi się z rejonów Austrii i Niemiec, ale był bardzo lubiany i w innych krajach Europy. Klejnoty biedermeierowskie są niezmiernie charakterystyczne i trudno je pomylić z jakimkolwiek innym stylem. Precjoza z epoki sprawiają wrażenie masywnych, naprawdę wykonane są z lekkiej 14 lub 18 K złotej blachy, perfekcyjnie i szczegółowo cyzelowanej, a także grawerowanej. Najczęściej spotykane są motywy florystyczne, jak również motyw paska ze sprzączką. Przepych i blask złota równoważą niewielkich rozmiarów kamienie: granat, koral, turkus. Popularny też był onyks, ametysty i drobne perły. Charakterystyczną dla stylu biedermeier wielofunkcyjność możemy dostrzec także w biżuterii, takim przykładem są między innymi broszki, które mogą pełnić rolę wisiorków i medalionów.
Biedermeier to artystyczna konwencja, która narodziła się sama z siebie, nie posiadała bazy programowej i która do dzisiaj, mimo swojej mieszczańskiej genezy kojarzy się z wytwornością i dobrym, godnym naśladowania stylem. Nurt narodził się i obowiązywał pomiędzy 1815 i 1848 rokiem. W tym czasie rosnąca urbanizacja i rodząca się industrializacja sprzyjały powstaniu nowej, miejskiej klasy średniej, która z jednej strony była odrobinę zaściankowa, a z drugiej rządna nowych wrażeń. Sztuka stworzona przez mieszczan dla mieszczan i skoncentrowana na funkcjonalnym rzemiośle, które miało łączyć w sobie przyjemne, a więc estetyczne z pożytecznym. To samo dotyczyło jubilerstwa. Przedstawicielki dziewiętnastowiecznego mieszczaństwa nie mogły sobie pozwolić na zakup królewskich precjozów. Zadowalały się więc naszyjnikami, pierścionkami czy kolczykami z lekkiej blachy o „solidnym” wyglądzie. Jednak to żółte złoto, które było ręcznie repusowane, było największym atutem brosz czy kolii. Biżuteria ta była bardzo lekka i wygodna w noszeniu, przez co stanowiła dodatek utylitarny i wygodny, co było najważniejszymi założeniami tego stylu.