Kim są współcześni kolekcjonerzy?

Słowo wstępne Michała Suchory, Członka Zarządu Stowarzyszenie Przyjaciele Muzeum Narodowego w Warszawie, do katalogu aukcji "Kolekcjonerzy dla Muzeum".

Szanowni Państwo, 

na potrzeby tego katalogu próbowałem napisać tekst o polskich kolekcjonerach i kolekcjonerkach, spośród których wielu i wiele mam przyjemność dobrze znać. To pozwoliło mi namówić ich/je do udziału w aukcji na rzecz Muzeum Narodowego w Warszawie. Jednak próby generalizowania, syntezy, stworzenia portretu "statystycznego kolekcjonera" czy "typowej kolekcjonerki" spełzły na niczym. Dlatego zostawiam Państwa z  moimi notatkami, które najlepiej ilustrują poczucie kakofonii, które towarzyszyło mi przy zbieraniu materiałów do tego tekstu. 

• Wysyła w środku nocy SMS-y "TO MUSI BYĆ MOJE". 
• Kupuje w tajemnicy przed mężem. 
• Od 3 lat nie odebrał prac z galerii. 
• Trzyma wszystko w magazynie w Austrii. 
• Kupił następne mieszkanie, żeby mieć gdzie wieszać nowe prace. 
• To już 40 obraz tego artysty w jego kolekcji! 
• Nikt do końca nie wie, co ona właściwie ma w swoim zbiorze… 
• Nie lubi, jak się o nim mówi "kolekcjoner". 
• Zbiera tylko sztukę kobiet/lata 80./czarno-białą fotografię. 
• Przed decyzją o zakupie prosi o możliwość przymierzenia pracy w domu. 
• Kupuje, bo chce zostawić kolekcję dzieciom 
• Kupuje, bo chce przekazać kolekcję muzeum. 
• Nigdy nie przychodzi do galerii, kupuje mailowo. 
• Wydał katalog swojej kolekcji. 
• Twardo negocjuje ceny. 
• Nigdy nie decyduje się na jedną pracę, zawsze na szerszy wybór. 
• Kupuje laureatów/laureatki tej nagrody. 
• Zawsze jako pierwszy zauważa nowe, ciekawe nazwisko. 
• Kupuje jedną, ale bardzo drogą pracę rocznie. 
• Nie kupuje prac edycyjnych, wyłącznie unikaty. 
• Zawsze chce poznać osobiście autora/autorkę pracy. 

Michał Suchora 
Członek Zarządu Stowarzyszenie Przyjaciele Muzeum Narodowego w Warszawie