Sztuka dzisiaj. Wybór Doroty Monkiewicz
Dorota Monkiewicz - laureatka Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy w 2017, założycielka i w latach 2011-16 dyrektorka Muzeum Współczesnego Wrocław. Prezes Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA dwóch kadencji (2003-09).W latach 1990-2009 pracowała w dziale Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Warszawie. Przeszła tam wszystkie szczeble kariery muzealnej: od asystentki do kustosza. Była kuratorką pierwszych wystaw retrospektywnych Ewy Partum i Zbigniewa Libery oraz monumentalnych wystaw interdyscyplinarnych: "Dzikie pola. Historia awangardowego Wrocławia" w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie oraz Koszycach, Bochum, Zagrzebiu i Budapeszcie (2015-16), a także "Awangarda i Państwo" w Muzeum Sztuki w Łodzi (2018-19). Jest autorką ponad stu publikacji o polskiej i międzynarodowej sztuce współczesnej.
Jestem bardzo podekscytowana tym, że mogę przedstawić mój osobisty wybór dzieł sztuki współczesnej na aukcji "Sztuka dzisiaj. Wybór kuratora". Jest on wynikiem mojej rocznej podróży po Polsce, oglądania wystaw w różnych publicznych galeriach, obserwowania kuratorskich wyborów w profesjonalnych miejscach oraz poznawania i osobistej ewaluacji najmłodszej sceny artystycznej. W moim wyborze spotykają się artyści na początku swojej drogi w sztuce, ale już dostrzeżeni i budzący wielkie nadzieje na przyszłość oraz wybitni twórcy starszych pokoleń, którzy z rozmaitych powodów nie byli zainteresowani aktywną obecnością na rynku sztuki.
Szeroko komentowana wystawa "Niepokój przychodzi o zmierzchu" w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie pokazała, że w polskiej sztuce pojawiło się nowe pokolenie artystek i artystów, których łączy kilka wspólnych cech. W warstwie formalnej to dominacja malarstwa jako głównego medium wypowiedzi artystycznej oraz zainteresowanie rękodziełem – tkactwem, hafciarstwem, ceramiką, nietypowymi przedmiotami. Estetycznie sztuka ta porusza się pomiędzy wizerunkami pop-kultury (komiksy, manga, film i media, memiczność i totemiczność), postcyfrową figuracją i abstrakcją oraz różnymi wersjami nadrealizmu.
Najbardziej charakterystyczna i różna od poprzednich roczników jest warstwa ideowa młodej sztuki. Mamy tu do czynienia z niespotykaną dotychczas intensywną, emocjonalną empatią i delikatnością, a zarazem poczuciem kruchości świata zmierzającego do zagłady, chociażby z powodu kryzysu klimatycznego. Sztuce tej nieobca jest opowieść o współczesnym świecie w ramach innych aktualnych problemów – przede wszystkim równouprawnienia wszystkich płci i kryzysu uchodźczego.
Inny biegun współczesnej sceny to abstrakcja o orientacji konstruktywistycznej, która od czasów jej pojawienia się w 2 dekadzie XX wieku jest obecna w każdym kolejnym pokoleniu artystów. Obecnie najbardziej widoczna jest abstrakcja strukturalna, polegająca częściej na kontrastach fakturowych i doborze materiałów aniżeli na wykreślaniu figur geometrycznych. Temat ten łączy się z zagadnieniem modernizmu i jego powojennym dziedzictwem. Także inne wybory w sztuce idą przez pokolenia, jak emancypacyjny feminizm czy metafizyka obrazu – dwie postawy znajdujące się na antypodach światopoglądowej topografii. Mam nadzieję, że omawiane tu wątki dostrzegą Państwo w pracach wybranych przeze mnie na aukcję.
Dorota Monkiewicz
