Szlachetnie zdobione XIX i XX wieczne bransolety

Początek XIX wieku przyniósł modę na bransolety wykonywane z połączonych cienkimi, złotymi łańcuszkami intaglio i drogich kamieni. Do jednych z najpopularniejszych ozdób w tym czasie należały misternie rzeźbione kamee, które stanowiły również modną aplikację bransolet.

Kamee, przedstawiające najczęściej wizerunki bliskich osób, były większe i odważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. Wykonywano je najczęściej z onyksu, chalcedonu i ametystu. Popularną formą bransolet stały się także szerokie bransolety ze złotej siatki, ozdabiane dodatkowo dekoracyjnymi zapięciami. W latach 20. i 30. tego samego stulecia w bransolety wplatano duże, złote ogniwa zdobione liśćmi i wicią. Bransolety ozdabiane kłódkami, skrzyżowanymi dłońmi, gołębiami, kotwicami, czy bluszczem stanowić miały symbol wiecznej miłości i często służyły jako podarunki dla bliskich. Lata 40. XIX stulecia przyniosły tzw. "wężowe" bransolety, które były wykonane z niewielkich, przegubowych ogniw, zwijających się wokół nadgarstka. Niekiedy były wysadzane okrągłymi kamieniami, imitującymi łuski i oczy. Nowością, pochodzącą z połowy XIX wieku, była rozciągająca się bransoleta, którą noszono na różnych częściach ramienia. Poszczególne elementy można było odczepiać i nosić jako wisiorki czy broszki. 

Dziewiętnastowieczne zainteresowanie stylami historycznymi znalazło swoje odzwierciedlenie również w biżuterii. Wplatane w bransolety kwiaty, gałęzie, liście, winogrona, czy jagody miały nawiązywać do motywów średniowiecznych i renesansowych. W latach 80. XIX wieku zapanowała moda na biżuterię wykonaną ze starożytnych monet lub srebrnych krążków imitujących monety. Inspiracje dla projektantów biżuterii stanowiły również orientalne motywy, które stały się popularne za sprawą podróży w coraz dalsze zakątki świata. Wyprawy do Egiptu w latach 60. XIX wieku spopularyzowały egipskie formy biżuterii oraz zainspirowały do projektowania dodatków w bardziej intensywnych barwach. Popularnym motywem, który wplatano w bransolety, stał się zwłaszcza skarabeusz. W latach 60. i 70. XIX stulecia zapanowała także moda na aplikacje w kształcie owadów, bogato dekorowane kamieniami szlachetnymi osy, motyle, pająki oraz muchy tworzyły ozdoby bransolet, broszek czy wisiorków.

Ostatnie dekady XIX stulecia przyniosły modę na sztywne bransolety, często wykonane je ze srebra i zdobiono złoceniami. Popularnym motywem zdobienia stanowiły wówczas klamerki i paski. Około 1900 roku bardziej popularne stały się cienkie i delikatne bransoletki, często wzbogacano rzędem kamieni. Wraz z rozwojem stylu Art Nouveau, nastała moda na asymetryczne formy oraz skromniejsze materiały, takie jak opal, oliwin, akwamaryn i kamień księżycowy.

Cechami charakterystycznymi wyrobów sztuki jubilerskiej lat 20. i 30. XX wieku, powstających w stylu art déco, była geometryzacja i uproszczenie motywów dekoracyjnych. W tworzonych wówczas bransoletach przenikały się wielorakie tendencje artystyczne i kulturowe. Nawiązania do najnowszych prądów w sztuce – kubizmu i fowizmu przeplatały się z inspiracjami ornamentyką orientalną, sztuką afrykańską i motywami staroegipskimi.