Czy dobry zegarek musi być szwajcarski?
Pierwsze "zegarki" do noszenia blisko ciała, były projektowane przez niemieckich zegarmistrzów już w XVI wieku w Norymbergii i Augsburgu. Modele kompaktowe w rozmiarze, noszone jako wisiorki na łańcuszku, zostały spopularyzowane, dzięki wynalezieniu sprężyny magazynującej energię. Najczęściej przybierały okrągłą formę i były otwierane. Miały tylko jedną wskazówkę – godzinową. Ich tarcza nie była przykryta szkiełkiem, a jedynie, często ażurowaną, pokrywą na zawiasie. Zegarki te posiadały zwykle bogate zdobienia. Wykonywano je z mosiądzu, dlatego sporo ważyły.
Tego typu zegarki nie były zbyt dokładne. Nie noszono ich w celu precyzyjnego odczytywania czasu, a głównie jako biżuterię przez zamożne osoby, które chciały posiadać piękny przedmiot z bogatym rzeźbieniem i ciekawym, skomplikowanym mikromechanizmem w środku.
Zegarki naręczne, od samego początku, zakładały głównie kobiety. Mężczyźni nosili zegarki kieszonkowe prawie do końca XX wieku. Najprawdopodobniej pierwszym zegarkiem naręcznym był ten wyprodukowany przez Abrahama-Louisa Bregueta dla królowej Neapolu, Caroline Murat. Breguet to jedno z najbardziej znanych nazwisk w świecie zegarów i zegarków. Jego najważniejszym osiągnięciem było wynalezienie pierwszego Tourbillona (model regulacji precyzji chodu, mający wpływ na jego dokładność poprzez niwelację wpływu przyciągania ziemskiego na mechanizm). Breguet był wielkim innowatorem. Jego zegarki nosili najzamożniejsi i najwytworniejsi tego świata. Marka do dziś produkuje zegarki najwyższej klasy i z racji tego pozostaje niszowa.
Męskie zegarki naręczne, były noszone głównie przez żołnierzy, ze względu na praktyczność i konieczność synchronizacji czasu podczas akcji, która umożliwiała precyzyjne działania na froncie. Datuje się, że brytyjscy oficerowie nosili zegarki na nadgarstku od ok. 1880. Co ciekawe, najbardziej zaawansowane i najpiękniejsze modele nadal pozostawały kieszonkowe. Ze względu na trudność w wykonaniu, do dziś, najbardziej skomplikowane mechanizmy są produkowane w większych rozmiarach. Dopiero wprowadzenie komputerów i maszyn sterowanych numerycznie, spowodowało znaczną miniaturyzację, przyspieszyło produkcję i zwiększyło precyzję wykonania zegarków naręcznych, pozostawiając niewiele miejsca na pracę ręczną.
Historycznie zegarki produkowano w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych. Wiele firm nie przetrwało wojen i kryzysów finansowych, jednak największym wyzwaniem dla branży okazało się stawienie czoła kryzysowi zapoczątkowanemu przez japońską myśl techniczną, czyli wynalezienie precyzyjnych i tanich zegarków napędzanych przez baterie kwarcowe. Dziś, gdy rynki przeszły transformację i wiele firm udało się odkupić oraz podnieść na nogi, mamy na rynku niesamowite dzieła sztuki zegarmistrzowskiej z takich państw jak Niemcy (A. Lange & Söhne, Glashütte Original, Nomos, Sinn, Tutima i wiele innych), Japonia (Grand Seiko, Hajime Asaoka, Naoya Hida), Francja (Pequignet, Bell & Ross, Cartier).
Zegarkowa mapa obejmuje cały świat. W każdej szerokości geograficznej możemy spotkać mikrobrandy, a także prawdziwych niezależnych wytwórców. Nawet Polska ma swojego zegarmistrza, który potrafi wyprodukować zegarek niemal całkowicie we własnym zakresie, a jest nim Maciej Miśnik, który w 2022 wygrał "Young Talent Competition", konkurs zorganizowany przez jedną z najbardziej prestiżowych marek zegarkowych na świecie, a mianowicie F. P. Journe. Konkursowym modelem wytworzonym przez Macieja był zegarek kieszonkowy z "Tourbillonem". Być może, w najbliższym czasie polskie zegarmistrzostwo stanie się rozpoznawalne na całym świecie, bo rodzimych marek zegarkowych przybywa, czego przykładem są takie firmy jak Błonie, Chopin czy Balticus.
Podsumowując, kiedy dokonujemy wyboru zegarka, nie kierujmy się państwem jego pochodzenia, a historią, jaka stoi za marką, zegarmistrzem, jakością wykonania, wkładem pracy ręcznej i co najważniejsze estetyką, która powinna odpowiadać naszym gustom.