"W roku 1934 odbyła się w Warszawie wystawa sztuki japońskiej. Wrażliwy Bartłomiejczyk nie przeszedł obok niej obojętnie. Pod wrażeniem japońskiego drzeworytu wykonał jeszcze w tym samym roku dwa drzeworyty barwne, bardzo malarskie - Tratwy i Narciarzy. Różnią się ode od wszelkich wcześniejszych doświadczeń kolorystycznych artysty. Barwy o delikatnym natężeniu (z wyjątkiem nielicznych akcentów) wzajemnie się przenikają. Kompozycje ukazują jedynie skrawek ziemi wolny do pułapu nieba. Ziemia, woda, ludzie wydają się przeniknięci wspólną atmosferą barwną, w której zatracają się szczegóły natury, rysunek i drzeworytnicza faktura". Maria Grońska, Nowoczesny drzeworyt polski (do 1945 roku), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1971, s. 112-3