Piękno aktu i miłości to tematy, które inspirują artystów od zawsze. A odbiorcom sztuki trudno pozostać obojętnym wobec tego, co jednocześnie najpiękniejsze, ale i najbardziej ludzkie. Dlatego stworzyliśmy projekt „Ars Erotica”, w całości poświęcony tym dwóm zagadnieniom. Nieraz subtelne i niedopowiedziane – Jak u Ewy Pello lub Rafała Olbińskiego, a nieraz odważne czy wręcz obrazoburcze – jak u Terry'ego Rodgersa czy Alex Urban – takie są dzieła, które zgromadziliśmy na tę szczególną aukcję. Ich wspólną nutą jest surrealistyczny klimat, który spaja te różne wyrazy artystycznej ekspresji.
Do najważniejszych, ale i najrzadszych prac należy imponująca kompozycja klasyka hiperrealistycznego aktu Terry'ego Rodgersa. Jego wielkie, niezwykle intensywne kompozycje eksplorują zagadnienie relacji międzyludzkich i samotności. Na polskim rynku sztuki ten znany na całym świecie artysta pojawia się po raz pierwszy. Rodgers stawia widza w pozycji obserwatora lub wręcz uczestnika przedstawionych zdarzeń. Tym ciekawiej, że przedstawione przez niego sceny są w założeniu niedostępne dla osób postronnych – artysta pokazuje nam zakulisowy wycinek sytuacji, które nieczęsto mieszczą się w spektrum tradycyjnej obyczajowości. Jednak postmodernistyczne, fantazyjne orgie pędzla Rodgersa epatują nie seksualną ekscytacją, lecz raczej samotnością, czy nawet nudą – artyście świetnie udaje się wyrazić pustkę, która kryje się w tej pozornej rozkoszy.
Na wystawie „Ars Erotica” będzie można też obejrzeć wybitny przykład subtelnie erotycznej sztuki Rafała Olbińskiego. „Uwertura” z 2009 to jedna z najsłynniejszych kompozycji autorstwa tego mistrza magicznego realizmu. Ta piękna, dynamiczna kompozycja skrywa kobiecy akt, który wyłania się z zawieszonej w powietrzu czerwonej materii. Wersja tego obrazu stanowiła projekt plakatu „Siegfrieda” – opery Richarda Wagnera w New York City Opera.
Obok Rodgersa i Olbińskiego odwiedzający wystawę „Ars Erotica” będą mogli podziwiać kompozycję jednej z najzdolniejszych surrealistek współczesnych, czyli Ewy Pello. „Żarłoczne słońce” to przykład doskonałego studium światła i cienia, w którym skrywa się subtelny, ale niepozbawiony erotyzmu kobiecy akt. Ponadto nie zabraknie dzieł czołowych przedstawicieli surrealizmu i sztuki najnowszej: Karola Bąka, Adama Wątora, Sebastiana Smarowskiego czy Dariusza Kalety.